China en het karstgebergte in Yangshuo (nabij Guilin). Wat hebben we ons hier op verheugd! Fietsen door de rijstvelden. Relaxen in het Nederlandse Giggling Tree Hostel met een patatje oorlog, Nederlands elftal kijken en fantastische uitzichten. Wat we hebben gehoopt is allemaal uitgekomen. Wat een geweldige tijd hebben we daar gehad. Dit was hét moment om vrijwilligerswerk te gaan doen. En zo gebeurde het.

Karin zag een poster waar om vrijwilligers werden gevraagd. Deze organisatie verzorgt Engelse les op de scholen waar de kinderen van de platteland inwoners en boeren zitten. Deze scholen behalen mindere resultaten en krijgen ook minder geld van de overheid. Er is behoefte aan gezondheidsvoorlichting, gezond drinkwater, basisleermaterialen, schoolmeubelen en ‘last but not least’ goede leraren. Veel vrijwilligers melden zich hier aan en geven Engelse les aan kinderen van 6 tot 16 jaar. Mooie uitdaging voor ons, gezien onze steenkolen Engels 🙂 !

Als je hier in China goed Engels spreekt, is de kans veel groter om aan werk te komen. Zeker in Yangshuo waar veel toeristen zijn. Nadat ik contact had gelegd, kwam direct de volgende ochtend een delegatie – Chris en Bobby – naar ons hostel om met ons kennis te maken.

We vertelden over ons wereldreis, de donaties die door jullie zijn gedaan en dat we op zoek zijn naar vrijwilligerswerk voor vijf dagen met ons viertjes. Ja Ja, en dat was er wel! …

Ze zijn bezig om een nieuw districtvrijwilligerskantoor te renoveren in Yangshuo. Dus alle hulp is welkom voor schoonmaken, schrobben, meubels verplaatsen, cement aanmaken, verven en ga zo maar door. Prima!

Wat duidelijk werd is dat bijna alle kinderen bezig waren met de voorbereiding op hun examens en dat er bijna geen lessen meer werden gegeven. Echter wij wilden toch graag voor de klas staan!

We hebben met ons enthousiasme aangeboden dat wij niet zomaar Engelse les geven. We hadden namelijk ook nog een opdracht van Ron om samen met kinderen muziek te maken. Muziek: de universele taal van de wereld! Menno en Mees hadden al samen geoefend in de Camper in Nieuw Zeeland en Australië.

Bovendien hadden we het idee om de kinderen op een simpele manier uit te leggen hoe je goed contact en vrienden maakt met anderen. Ook dit is universeel en hier kwamen onze NLP trainingen goed van pas.

Fantastisch hoe Menno en Mees direct meehielpen. Zonder te vragen waren ze al een zandberg aan het verplaatsen om later cement van te maken. Na twee dagen hard schrobben, vegen, zand verplaatsen werd gevraagd of we nog lessen wilden geven. Ja natuurlijk!  De spanning begon al een beetje. Wat gaan we voor les geven aan deze Chinese kinderen tussen de 9 en 11 jaar? Hoe gaat de communicatie met kinderen die nog moeilijk Engels spreken? Gelukkig ging er een vertaler mee met ons.

We besloten om uit te leggen hoe je makkelijk  contact maakt met anderen en als we tijd over hadden met de kinderen muziek te gaan maken (opdracht Ron). Denk aan het spiegelen van iemand anders zijn houding en manier van praten tot en met het herhalen wat iemand anders zegt (bevestiging van ontvangst = luisteren). Hoe kan je dit simpel uitleggen??

We hebben een aantal woorden afgedrukt in het Engels en Chinees, groot opgehangen op het bord en voor elk woord zijn we een rollenspel gaan doen voor de klas met ons viertjes. Het bleek al heel moeilijk om de aandacht van 30 kinderen op ons gericht te houden. Ze hadden namelijk twee klassen samengevoegd voor onze show ;-). En Chinese kinderen in China zijn net als alle andere kinderen van de wereld, die spelen liever buiten dan aandachtig te luisteren naar wat de juf of meester heeft te vertellen.

Hoe de les te beginnen? Ja,met iets heel anders dan ze normaal doen. Een foto! Na in het Engels tot drie geteld te hebben, met zijn alle zo hoog mogelijk de lucht in springen. Zie het resultaat hieronder.

Daarna begonnen we met heel langzaam, duidelijk en hard te praten met weinig woorden. De vertaler gaf toelichting in het Chinees. Daarna lieten we deze woorden door de klas herhalen en duidelijk uitspreken. Dat doen ze erg goed. ‘Commando’s’ volgen deze kinderen direct op. Eén van de rollenspelen was hoe je met twee blonde buitenlandse kinderen het beste contact kan maken om hen te vragen samen met jou op de foto te mogen. Dus ook Menno en Mees stonden voor de klas en dat ging heel goed. We hadden bij onze voorbereidingen al veel lol met elkaar gehad met de kleine theaterstukjes die we aan het oefenen waren. We lieten eerst zien hoe je het vooral niet moet doen en daarna hoe je het anders en beter kan doen door eerst goed contact te maken en te spiegelen.

Yesss! We hadden nog een kwartier over. Alle tijd om samen muziek te maken. Hiervoor hadden we de hulp van een andere Taiwanese vrijwilliger die al liedjes met de klas had geoefend. Het idee was om dan samen met de klas, Menno en Mees hier ritme bij te maken. Dus we begonnen simpel met het klappen van de handen. Echter dit ging werkelijk helemaal fout. Onze lieve Taiwanese leraar bleek geen ritme te kunnen houden met zijn liedjes, die hij hard aan het voorzingen was; volledig uit de maat. Dus stopte we maar met ritme maken en klappen 😉 … De liedjes gingen goed en hebben er achteraf erg om gelachen,

De kinderen waren erg blij om de klas te verlaten na onze toch wel erg bijzondere en voor hun vreemde show. De volgende dag waren we meubels aan het verplaatsen en aan het verven. De laatste dag op vrijdagavond was het erg leuk om met de hele groep leraren en vrijwilligers samen in Chris zijn appartement wat te drinken en allerlei spelletjes te doen. Mees en Menno samen met hun Chinese fans Uno spelen (met andere Hollandse regels, waardoor Mees en Menno het voor elkaar kregen alle studenten te verslaan) en Chinees schaken.

Het was een bijzondere ervaring voor ons om een vrijwilligersorganisatie van dichtbij mee te maken. Mees en Menno hebben geleerd om iets voor anderen te betekenen en te geven zonder daar iets voor terug te verwachten. In een volgend bericht vertellen we hoe we jullie financiële bijdragen schenken aan goede doelen.

Bekijk hier alle foto’s.