Wij zijn ruim 5 maanden op wereldreis en hebben inmiddels Nieuw Zeeland en Australië al achter de rug, waarvan we vijf fantastische laatste dagen bij onze vrienden Erik en Marjon hebben doorgebracht. Daar over later meer! Nu eerst China. Hier zijn we afgelopen donderdag aangekomen. Deze keer een uitgebreid chronologisch verslag van onze belevenissen. Het is immers zondag, zodat je lekker ontspannen dit kan lezen.

Willen we nu – na een aantal maanden van stiltle – onze verhalen, filmpjes en foto’s publiceren, blijkt dat we geen gebruik kunnen maken van Youtube, Facebook en Google Plus Webalbums in China. Ik laat me niet weerhouden, dus via omwegen kunnen we toch de foto’s en filmpjes linken op deze blog. Alleen als iets niet werkt, horen we het graag via e-mail van je, omdat we het niet kunnen testen of het werkt hier.

Beijing aankomst

Van Sydney is het negen uur vliegen naar Hongkong, daarna twee uur wachten (lopen) en bijna vier uur verder vliegen naar Beijing. Pff best een eind. Als we arriveren op Hongkong airport, kijken we nu al onze ogen uit. Wat is het hier groot en luxe! Het vliegveld ligt aan het water met op de achtergrond de hoge bergen en torenhoge flats. Als we het laatste stukje vliegen naar Beijing ben ik – Karin – volledig aan het instorten. De vermoeidheid komt als een mokerslag. Het vliegveld van Beijing is al even indrukwekkend als Hongkong en Mees wordt hier als schattig gezien wat hij na zo’n flinke reis helemaal niets vindt. We komen heel makkelijk binnen met ons Visum die we in Sydney twee maanden geleden hadden geregeld.

We gaan, zoals lonely planet adviseert, netjes in de rij voor de taxi’s staan om zo hopelijk minder snel te worden opgelicht. Onze taxichaffeur wil een fortuin dus we nemen een andere. De mensen achter ons schreeuwen dat we weer achteraan moeten sluiten, maar dan kennen ze deze “ik niet begrijpen- toerist” nog niet. Dus voordat het uit de hand loopt, hebben we een nieuwe rit bij een ongelukkige uitziende taxichauffeur. Het is donker, de Chinese tekens zijn met neon verlicht, de smog komt ons tegemoet en het is warm. Menno en Mees vallen in slaap. Het is overal druk en we komen gelukkig al snel in de laagbouw. Het viel niet mee om een betaalbaar onderkomen te vinden (een dag van te voren) in Beijing. We zitten in een hostel in een hutong, dit is een charmant, traditionele wijk met smalle straatjes. Het echte oude Peking gevoel krijg je hier. Chineser dan dit komt het niet. Het is een hechte gemeenschap waar sociale controle hoog in het vaandel staat en waar we ons veilig en gastvrij voelen. Echt een totaal andere wereld, echt gaaf.

De chauffeur zet ons aan de verkeerde kant af. Dus daar staan we dan in een donkere steeg, niet wetende waar we heen moeten. Vincent heeft gelukkig wel een gps die het doet, alleen wordt de verkeerde locatie aangegeven. Hij loopt verder door de steeg op zoek naar iemand die ons kan helpen. Inmiddels trekken Menno, Mees en ik heel wat bekijks en helemaal als Mees midden in de donkere steeg een dutje besluit te doen, Menno het even niet meer ziet zitten en ik als vrouw alleen in het donker mij heel groot en zelfverzekerd voor doe. Maar de mensen proberen ons alleen maar te helpen. Uiteindelijk besluit een bijna naakte buurman zich aan te kleden, de fiets te pakken en ons naar het hostel te brengen. Mees mag zelfs achterop. Geweldig alle indrukken die we in het eerste uur al opdoen!

Ons onderkomen is Beijing Templeside is meer dan prima. Het heeft een gezellig binnenplaatsje met alles wat Chinees is … de Viva, vissen, een konijn, ping pong tafel, boeken, een kung-fu film, Engels sprekende gastheer Bobby, fietsen, lampionnen, lichtjes, enz. De wijk waar we zitten is 600 jaar oud en ademt geschiedenis (zie foto hier boven).

Plein hemelse vrede

We zijn in China en daarom waarschijnlijk door de adreline allemaal om 7 uur wakker. We hebben in het hostel Aaron uit Australië ontmoet en die heeft dikke pech want zijn paspoort is gestolen en nu komt hij te laat op de bruiloft van zijn vriend in Korea. Het zet ons weer op scherp. Hij moet hier dus minimaal zes dagen blijven en is zo aardig om ons wegwijs te maken in de buurt. Heel waardevol want hij weet een bakkertje en dit bakkertje heeft donker bruin brood, croissants, baquettes, alles nog warm uit de oven, praise Aaron! Wel zo goed om niet direct alleen maar Chinees te eten en onze magen en darmen langzaam te laten wennen.

Onze wijk is authentiek, veilig, druk, gezellig,  onleesbaar onbegrijpelijk en het ruikt (bijna) overal naar eten. Vincent is thuis …

Na ons ontbijt gaan we naar de verboden stad. Alleen al rondrijden in een taxi is een belevenis. Het verkeer wordt geregeld door stoplichten en mensen in uniformen. Toch lijkt het complete chaos op de weg; overal fietsen, geruisloze electrische brommertjes, mensen, kleuren, rood en grijs, winkeltjes van een meter bij een meter. Het is echter een vloeiende dans van verkeer en mensen dat als water zeer gemakkelijk door elkaar stroomd, zonder dat zich iemand echt boos of druk maakt. Uitdrukkingsloze relaxte Chinese gezichten alom!

We komen op het plein van de hemelse vrede en staat vol met mensen. Ook hier lijken Menno en Mees wel beroemdheden. De mensen draaien zich om, raken hun haar aan, wijzen ze na en willen met ze op de foto. Menno en Mees vinden het niet altijd leuk (moeten ze maar niet zo leuk zijn). Vincent besluit de dames dan ook een koekje van eigen deeg te geven en de foto’s te voorzien van een kussende, grote, behaarde man.

De verboden stad

De verboden stad is enorm groot. Denk je dat je er bent, moet je nog een ticket betalen om binnen te kunnen komen. Het is zo ongeveer 30 graden en overal druk. We nemen de tijd en we voelen ons relaxed.

Wat een enorme gebouwen. Het is maar moeilijk voor te stellen dat de deuren voor 500 jaar gesloten bleven en de keizers hier leefden.

Het mooiste gedeelte van de verboden stad is voor ons toch wel de Imperial garden. Deze tuin moet als iedereen naar huis is een oase van rust zijn met zijn oude bomen, bruggetjes en gezellige zitjes. Ook bezoeken we de klokken tentoonstelling. Vroeger had ik er niet dood willen worden gevonden maar het was echt heel leuk. Dit waren namelijk de cadeau’s van bezoekers aan de keizers. Bizarre klokken met robotjes, belletjes en muziekjes. Grote kunstwerken en sommige nog op tijd ook.

’s Avonds geeft Karin haar maag even rust en gaan Menno en ik – Vincent – in onze lokale wijk op zoek naar lekker voedsel. We belanden in een kleine steeg. Ons tafeltje staat buiten naast de bumper van een auto en een berg stenen. De fietsen, brommers en chinezen lopen langs ons heen en iedereen werpt een blik op ons. De barbecue op de tafels trekt ons. Wat is dit een belevenis; samen met Menno eten in iets heel onbekends voor ons. Mijn ouders zouden ons niets willen vinden hier. Toch voelt het vertrouwt hier. De mensen zijn zeer vriendelijk en een Chinese zaken meneer aan een andere tafel helpt ons met bestellen. Alle ingrediënten van een kip kan je hier op een stokje krijgen. We besluiten toch maar niet voor een kaal kippenhoofd te gaan. Wat ons opvalt is dat bij sommige vreemd uitziende gerechten geen Engelse vertaling staat. Na het hele dure Australië is het een verademing om voor 4,50 euro per persoon lekker gegeten en gedronken te hebben. Fijn om Menno zo te zien genieten. Zie foto’s hieronder van de omgeving.

Chinese acrobatiek

Vandaag een dagje tijd voor onze emotie, vermoeidheid, acclimatiseren, wennen, hoofdpijnen (van de smog), indrukken verwerken en natuurlijk school. Maar om 17.00 uur wordt het weer tijd om het avontuur op te zoeken. We hebben een acrobatiek show geboekt. Het gekke is dat er op internet massaal korting wordt gegeven. Het enige wat je moet doen is iemand met een rode vlag aanspreken voor het Chaoyang theater,  je naam zeggen (na eerder contact over de telefoon) en dan krijg je 60 euro korting met zijn viertjes. We begrijpen niet waarom maar waarom ook niet. Voor korting zijn we natuurlijk altijd te porren.

Nadat we tickets hebben aangeschaft en niet zijn opgepakt, gaan we op zoek naar een restaurant. Het eerste zit om de hoek en blijkt een Japans top restaurant met mooi plaatjes in het menu; een voltreffer. Ik – Karin –  heb nog nooit zoooo lekker en snel gegeten. We hadden namelijk maar een half uur. Eigenlijk respectloos zoveel lekkers in zo’n korte tijd. We hebben als vier kleine kinderen zitten schransen.

Heel snel betaald en rennen naar het theater, waar als altijd de Chinese acrobaten ons niet teleurstelden. Het hoogtepunt van de avond waren de motorrijders in een grote ronde bal, waar zij met hun zessen in rondreden. Bidden dat ze elkaar niet raken want de gevolgen zijn niet te overzien.

Na zoveel lenigheid, tijd om naar huis te gaan maar helaas kregen we geen enkele taxichauffeur bereid om ons tegen normaal tarief naar huis te brengen. Dan natuurlijk met de metro … alleen jammer voor ons van al die tekentjes. Gelukkig spreekt de mevrouw achter de balie genoeg Engels om ons op weg te helpen en reizen we heel makkelijk voor  25 cent per persoon naar de andere kant van de stad. Een belevenis en ook hier worden we nagekeken. Straks gaan we ons nog druk maken over ons haar.

Great – big long high – wall

We hebben een last minute tour geboekt naar de grote muur, wel even makkelijk voor ons. Geen gedoe met onderhandelen en weten wat je krijgt. Wel 06.00 uur opstaan. De jongens werken fantastisch mee. Shary is onze tourguide en hondsberoerd. Gisteravond had ze nog een temperatuur van 39+ en in twee maanden geen vrije dag gehad. Jammer voor ons, want we weten nu meer over haar gezondheid dan over de ondergrondse graftombes van Ming Tomb. We rennen er doorheen. Het is ook een bizar tafereel, zoveel mensen in een kleine grafkelder en tig verschillende gidsen die door een microfoon echoën om zich verstaanbaar te maken voor hun eigen groep. Er ligt overal geld op de keizerlijke troon en grond. Mees kan zijn geluk niet op bij deze vondsten. Het kost wat overtuiging het geld te laten liggen.

Buiten staat een hemelse poort waar je alleen door in een bepaalde richting te lopen in de hemel kan komen. Hierbij hoort ook nog een Chinees zinnetje en drie keer stampen. Als je van de verkeerde kant de poort benadert, oeijoeoeij … you go straight to hell. Wij heel moeilijk doen, een paar keer oefenen. Komt er van de andere kant een groep Japanners plompverloren met gids door de poort heen zetten. Onze gids staat er verbijstert bij. Van de hemel naar de hel in een ogenblik.

Na een achtervolging van Jade verkopers in een jadefabriek zetten we onze reis voort naar een deel van de grote muur genaamd;  Mu Tian Yu. We kunnen met een kabelbaan omhoog en voordat we het weten staan we op de muur. Wauw… We zijn allemaal onder de indruk, gewoon om er eindelijk te zijn. We kennen de muur van plaatjes van heel ver weg en nu staan we er. Het is indrukwekkend en warm en beginnen meteen foto’s te maken. We hebben namelijk ook nog die leuke opdracht van Roy (Roy, dank voor de inspiratie!). We hebben een Chinees vlaggetje meegenomen en mijn KVL visitekaartje; zie hieronder een foto; titel Great Walls, Great People, Endless Possibilities. De Great Wall staat voor ijver, mankracht, ambitieuze visie en engineering vaardigheden.

De weg van de muur naar beneden gaat met een slee/glijbaan, snel, dus de jongens vinden het geweldig. Op de terugweg staan we in de file (er zijn hier zoveel auto’s) en we vallen allemaal in slaap. Het laatste (verplichte) bezoekje is aan een zijdefabriek. Erg interessant, waar je heel mooi de verschillende fases ziet van rups tot  vlinder. Onze hele groep koopt wel iets van de beddengoed  dus we kunnen goede deals maken. Wij kopen eigenlijk voor het eerst een echt souvenir en laten het meteen verschepen. Erg benieuwd of het zal aankomen.

Het is trouwens een hele diverse groep, een Canadees, twee Koreanen uit de US, een Australische Duitser en vier kaaskoppen. Iedereen kan het goed met elkaar vinden, de wereld is klein.

We genieten volop hier. Zie het enthousiasme op de foto’s die we hieronder en op Internet hebben gezet. We gaan vanavond naar de avondmarkt (lekker Schorpioen eten op een stokje) en vanmiddag verder met leren en voorbereiding voor ons vervolg in China. Alvast veel kijkplezier met de foto’s hieronder.

Klik hier voor alle foto’s op Internet.